Oerkracht en oerpijn in de vrouwenlijn

Esther: Dieke, jij hebt er jouw werk van gemaakt om vrouwen te begeleiden bij het zich verbinden met hun oerkracht en levensmissie. Hoe ben je gekomen waar je nu bent?

Dieke: Voorheen was ik yogadocente en werkte ik vanuit de Oosterse richting met meditatie en Thaise massage. Dat heb ik achter me gelaten toen het vrouwenwerk meer tot leven kwam. Vervolgens ben ik me gaan verdiepen in het sjamanisme. Ik ben nu op een punt waar deze twee richtingen in mij geïntegreerd willen worden. Het is een tijd waarin ik weer stil mag staan, om te voelen wat er nu van mij gevraagd wordt. Even dacht ik dat ik me daarvoor misschien nieuwe methodes eigen moest maken, maar dat voelt toch niet zo. Ik heb nu het gevoel dat het tijd is om niets meer van buitenaf toe te eigenen, maar dat ik alle wijsheid die ik al heb vergaard op een dieper niveau mag integreren.

De weg naar je eigen essentie

De rode lijn van mijn werk, al tijdens mijn opleiding tot Caesar-therapeute, is dat ik mensen wil helpen een nieuw bewegingspatroon aan te leren, zodat ze dit kunnen meenemen en toepassen in hun leven. Ik was altijd al benieuwd naar wat er achter de façade zit. Ik had een diep verlangen naar de essentie, naar de oorsprong. Ik ben altijd op zoek geweest naar de diepere laag, de ontmoeting op zielsniveau. Mijn pad ging eerst via lichaamswerk en richtte zich later meer op het spirituele en energetische niveau. Ik durf zelf ook steeds meer naar de kern toe te gaan, waardoor ik mensen op een steeds dieper niveau iets te bieden heb.

Esther: Klopt het dat je doordat je zelf de weg naar je eigen essentie steeds makkelijker en sneller vindt, je de mensen die je begeleidt ook steeds gemakkelijker en sneller bij hun essentie brengt?

Dieke: Ja, dat klopt. Ik merk dat ik in het werk met vrouwen steeds minder doe. Het vormen van een cirkel is al genoeg. Dan gebeurt het al vanzelf. Ik merk dat ik veel minder ‘werk’, maar door mijn aanwezigheid steeds meer belichaam wat nodig is voor de groep.

Esther: Dat is wat ik bij meer vrouwen merk die in dit veld werkzaam zijn. Ik voel dat zij een heel krachtige zijnskwaliteit hebben en dat bij hen in de buurt zijn je vanzelf al dichter bij je essentie brengt. Het is volgens mij ook de weg van de vrouw om het proces te laten ontstaan en te vertrouwen op de werkzaamheid van het veld. Het is onze weg om in overgave te zijn en los te komen van oude, ongezonde structuren die ons niet meer dienen, maar juist beperken.

Dieke: Precies, daarom hebben we elkaar ook nodig in het samenkomen in het echte leven. Dit werk zou niet langer afhankelijk moeten zijn van weekenden, workshops of trainingen. Er wordt van ons gevraagd om het geleerde meer te verweven in ons dagelijks leven. Ik merk dat vrouwen vaak diep geraakt zijn door het werk dat we doen, maar dat het na verloop van tijd weer wegebt omdat ze het in het dagelijkse leven niet echt belichamen en oude leefwijzen en structuren blijven handhaven. Zolang we er niet naar gaan leven, verandert er niets in onze huidige samenleving.

Esther: Ik merk wel dat steeds meer mensen diepgaande veranderingen doormaken of daar op zijn minst naar verlangen. Er lijkt echt een afsplitsing te ontstaan, een andere wereld. Het kost veel mensen gewoonweg teveel energie om in beide werelden te blijven functioneren. De oude wereld trekt van buitenaf aan je en verlangt van je te functioneren 'zoals het hoort', terwijl de nieuwe wereld van je vraagt om echt van binnenuit te leven.  Ervaar jij dit spanningsveld tussen deze twee werelden ook bij de vrouwen waarmee je werkt?

Dieke: Ik heb het zelf altijd moeilijk gevonden om in de reguliere wereld te werken en te voldoen aan de eisen van een fulltime baan. Daarom ben ik al vroeg voor mezelf gaan werken. Lang zag ik het als een zwakte dat ik anders was en niet kon voldoen aan de maatschappelijke norm. Maar nu ervaar ik het als mijn kracht. Vrouwen vinden me juist omdat ze ook zoekende zijn en net als ik voelen dat ze niet passen in het reguliere werkveld.

Esther: Wat voor soort vrouwen trek jij aan in je werk?

Dieke: Enerzijds zijn het vrouwen die in het ongezonde vrouwelijke patroon zitten van minderwaardigheidsgevoelens en afhankelijkheid, die opgeslokt worden door wat anderen van ze verwachten en zich gemakkelijk verliezen in relaties. Anderzijds zijn het vrouwen die het op de mannelijke manier zijn gaan oplossen door te overpresteren en actief, succesvol en dominant te zijn. Bij de jongere generatie vrouwen voelt de balans tussen het mannelijke en vrouwelijke veel meer in balans. Zij voelen zich vrijer en hebben wat dat betreft minder lagen af te pellen.

Het mannelijke en vrouwelijke principe

Esther: Mooi dat je de innerlijke mannelijke en vrouwelijke balans aanhaalt. Volgens mij is dat de basis van alles. We hebben allemaal innerlijke mannelijke stukken en innerlijke vrouwelijke stukken, waarmee we ons in meerdere of mindere mate identificeren. Hieraan ontlenen we onze identiteit, maar soms ontwikkelen we ook eigenschappen die vervormd, dominant of ongezond zijn. Wellicht dat de oplossing hiervoor ligt in het overstijgen van de dualiteit; het inzien dat het mannelijke niet zonder het vrouwelijke kan en andersom, en dat iedereen beide aspecten in zich draagt. In de polariteit is de balans te vinden. Zou je in dit verband ook iets kunnen vertellen over het medicijnwiel, waar je mee werkt? Hoe verhouden het medicijnwiel en de elementen zich tot het mannelijke en het vrouwelijke in ons? Kan het ons helpen om beide aspecten weer in balans te brengen?

Dieke: Daar ben ik heilig van overtuigd. Het medicijnwiel staat voor mij symbool voor de levenscyclus. In het kort staat het oosten voor geboorte en een nieuw begin, voor kracht en creatie. Het zuiden staat voor verantwoordelijkheid, actie en productiviteit. Het westen staat voor de herfst, de late volwassenheid en ouderdom, terugkijken, naar binnengaan en tot inzicht komen. Het noorden staat symbool voor afronding, inkeer, stilte en dood.

In het moderne Westen vertoeven we voornamelijk in het oosten en het zuiden. Enerzijds de geboorte, het opstarten en een nieuw begin (oost), anderzijds de oogst en de rijkdom die we vergaren (zuid). Dit zijn de mannelijke zijden van het medicijnwiel. In mijn beleving maken we in de westerse wereld heel weinig ruimte voor de laatste twee windrichtingen: het westen dat symbool staat voor het water en het vrouwelijke, en het noorden dat symbool staat voor de ongeziene wereld, de dood, het duister en onze voorouders. Wij hebben vaak weinig contact met het westen en het noorden, met het vrouwelijke en met de onbekende, ongeziene wereld. Dat uit zich in... wil je verder lezen? Steun ons werk en bestel het boek.